غزلک

غزلک شکستنت کار کیه؟

به عزا نشستنت کار کیه؟

غزلک   نبینم   افتادنتو!

بگو پر پر شدنت کار کیه؟

غزلک شکستنت کار منو ما که نبود؟

بغض تو، گریه تو، کار غزل ها که نبود؟

غزلک هرچی که هست، بد جوری خوبی واسهِ من

هرچی بود شعرای من، محضِ تماشا که نبود!

غزلک گریه نکن ، گریه به چشمات نمیاد!

گُلََََکَم بهارِ بی تو مرگِ پاییزی مونه

تنِ تنهاییمو گُل زخمایِ تو میپوشونه

 

اگه تن پس میزنیم ، حرمتِ عشقو نشکنیم!

اگه چاووش نشدیم ، به شبیخون نزنیم

اگه من جفت تو نیست ، ترانه اندازه توست

تو شبایِ بیکسی ، ما همه دنبالِ منیم

غزلک ، هر جا برم ترانه یعنی اسم تو

خطِ هر منظره از جنسِ خطوطِ جسم تو

تهِ هر کوچه بن بستِ غزل ، خونه تو

همه کَس  به اسمِ تو ، قصه ما طلسم تو